Kiełki rzodkiewki – właściwości zdrowotne, przeciwwskazania
Kiełki rzodkiewki są zaliczane do grupy najzdrowszych posiłków. Posiadają same zalety począwszy od smaku poprzez właściwości lecznicze, a na wartościach odżywczych skończywszy. Powinny stać się stałym elementem każdego codziennego jadłospisu. Niestety mimo, że są bardzo zdrowe nie wszyscy mogą jej jeść.
Kiełki rzodkiewki mają charakterystyczny ostry i dość intensywny zapach i smak. Mogą stanowić dodatek do większości dań, ponieważ komponują się z większością produktów spożywczych.
Kiełki rzodkiewki – właściwości zdrowotne
Kiełki rzodkiewki zawierają całą gamę mikroelementów, witamin, substancji odżywczych i związków chemicznych takich jak na przykład polifenole, które pozytywnie wpływają na układ krążenia, mają również działanie przeciwnowotworowe. Kiełki rzodkiewki są niskokaloryczne, bo zawierają jedynie 43 kalorie, w większości składają się z wody (ok. 90%). Porcja kiełków to: białko; węglowodany; tłuszcze
Dodatkowo kiełki rzodkiewki to kwas mistyrynowy, który równoważy dobry i zły cholesterol, kwas palmitynowy w mniejszych ilościach pomaga wchłaniać witaminę A i kwas stearynowy mający za zadanie obniżyć cholesterol. Kiełki rzodkiewki to także bogactwo witaminy C, a także witaminy z grupy B.
Codzienne jedzenie kiełków zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby z grupy kardiologicznej. Mają również właściwości ochronne, przeciwutleniające, wzmacniają naczynia krwionośne. Ich jedzenie zalecane jest osobom, które mają problemy z wysokim cholesterolem, ponieważ kiełki rzodkiewki pomagają go obniżać. Kiełki zawierają również kwas foliowy tak potrzebny do prawidłowego funkcjonowania, ponieważ redukuje homocysteinę, czyli białko, które według specjalistów może mieć wpływ na rozwój miażdżycy, zawału czy zakrzepicy. Kiełki rzodkiewki zawierają w sobie glukozynolany, są to substancje znajdujące się w roślinach. Glukozynolany mogą redukować możliwość zachorowania na raka żołądka, prostaty, a nawet raka piersi (właściwości antynowotworowe kiełki rzodkiewki zawdzięczają wspomnianym już polifenolom).
Kiełki rzodkiewki są zalecane osobom, które mają obniżoną odporność, ponieważ zawierają dużą ilość witaminy C. Dodatkowo łagodzą przebieg niektórych infekcji. Są produktem, który sprawdzi się również w pielęgnacji skóry mogą usuwać z organizmu wolne rodniki. Kiełki rzodkiewki są nieodłącznym składnikiem każdej diety odchudzającej, ze względu na bardzo dużą ilość błonnika. Dietetycy zgodnie twierdzą, że systematyczne posiłki, których elementem są kiełki rzodkiewki pomagają obniżyć masę ciała. Mogą być pomocne w kobiecych problemach związanych z zaburzeniami hormonalnymi (menopauzie, nieregularnym miesiączkowaniu czy napięciu przedmiesiączkowym), ponieważ zawierają izoflawony.
Kiełki rzodkiewki – przeciwwskazania
Kiełki rzodkiewki to długa lista pozytywnych oddziaływań na organizm. Niestety nie wszyscy mogą jeść kiełki rzodkiewki. Osoby, które powinny ich unikać w swoich posiłkach to:
- osoby, które muszą unikać estrogenów
- osoby, które zakończyły antybiotykoterapię lub przeszły zatrucie pokarmowe, ponieważ osłabiona flora bakteryjna jelit może nie poradzić sobie z bakteriami, grzybami, którymi mogą być skażone kiełki rzodkiewki
- chorzy, u których zdiagnozowano wrzody żołądka czy refluks
- kiełki rzodkiewki odradzane są także kobietom w ciąży ze względu na zwiększone ryzyko zatrucia pokarmowego
Kiełki soczewicy wydają się być zdrowsze niż sama soczewica, a nie jest to bynajmniej błahe porównanie. Nasiona bobowatej rośliny Lens culinaris uważane są wszak za jedno z najbardziej wartościowych, niemięsnych źródeł białka i produkowane są w ilości ponad 6 milionów ton rocznie! Kiełkami z soczewicy zajadają się jednak nie tylko weganie, ale także bardzo wiele tradycyjnych społeczeństw Azji czy Ameryki.
Soczewica uważana jest za najstarsze znane ludzkości warzywo strączkowe – początki jej udomowienia sięgają nawet 11 tysięcy lat przed Chrystusem! Oryginalnie pochodząca z Azji Środkowo-Zachodniej roślina uprawiana jest dziś przede wszystkim w Kanadzie, zaś w dalszej kolejności również w Indiach, Turcji i USA. W Polsce, niestety, odżywcze nasiona produkowane są na bardzo niewielką skalę.
Właściwości odżywcze kiełków soczewicy
W czym kiełki soczewicy różnią się od suchego warzywa? Proces namaczania i pobudzania do wzrostu okazuje się mieć wydatny wpływ na wartości odżywcze nasion, które nagle zostają zaktywowane do życia. Zdaniem naukowców po 3-6 dniach kiełkowania w suchej substancji zwiększa się znacząco poziom tłuszczu oraz błonnika, a przede wszystkim ilość niezbędnych aminokwasów, których – dla przypomnienia – soczewica i tak zwiera najwięcej spośród wszystkich warzyw strączkowych. Na szczególną uwagę zasługuje zawartość metioniny i cysteiny, aminokwasów odpowiedzialnych za budowanie mięśni ciała. Ponadto, w kiełkach rośnie również zasadniczo poziom witaminy C, karotenoidów, a także witamin z grupy B, w tym kwasu foliowego. W efekcie, kiełki soczewicy są pełnowartościowym pokarmem mogącym zastępować mięso w diecie i dodatkowo dostarczającym typowe dla samej soczewicy minerały: fosfor, miedź, żelazo.
Kiełkowanie soczewicy przedstawia jednak jeszcze jedną ważną korzyść. Otóż suche ziarna zawierają znaczne ilości kwasu fitynowego, który jest związkiem antyodżywczym, co oznacza, że ogranicza przyswajanie cynku, magnezu, wapnia i żelaza przez organizm. Proces kiełkowania uruchamia natomiast enzymy, które neutralizują kwas fitynowy i maksymalizują korzyści z konsumowanej strawy.
Regularną konsumpcję kiełków soczewicy zaleca się przede wszystkim:
- przy problemach z zaparciami;
- osobom o podwyższonym ryzyku rozwoju chorób serca – kiełki dzięki zawartości
- flawonoidów pomagają obniżać ciśnienie krwi oraz poziom cukru i cholesterolu we krwi;
- przy obniżonej odporności, szczególnie w okresach zwiększonego zachorowania na infekcje sezonowe;
- dla wzmocnienia włosów i poprawy stanu skóry;
- przy anemii;
- przy ogólnych niedoborach minerałów i witamin;
- jako prewencję chorób degeneracyjnych mózgu.
Czy kiełki z soczewicy są bezpieczne dla zdrowia?
Tak jak wszystkie inne kiełki, kiełki soczewicy podlegają ryzyku rozwoju szkodliwych dla zdrowia patogenów, którym szczególnie dobrze powodzi się w warunkach kilkudniowej wilgoci i ciepła. Mowa przede wszystkim o pałeczce okrężnicy (E. coli), salmonelli oraz listerii. W efekcie w literaturze medycznej odnotowuje się liczne przypadki, kiedy to właśnie kiełki były źródłem silnych zatruć pokarmowych, wymagających nawet hospitalizacji. Aby uchronić się przed tym zagrożeniem należy używać do kiełkowania zdezynfekowanych nasion i naczyń oraz filtrowanej wody, a ponadto starannie płukać i odsączać nasiona w zalecanych interwałach czasowych.
Wykorzystanie kiełków soczewicy
Kiełki z soczewicy jako nieliczne z kiełków warzyw strączkowych mogą być jedzone na surowo bez negatywnych konsekwencji dla układu pokarmowego. Stosuje się je więc jako składnik sałatek, dodatek do kanapek, a także surowiec do miksowanych past do chleba i zielonych koktajli. Należy jednak dodawać je w rozsądnych ilościach, gdyż mogą prowadzić do wzdęć.
Gotowane kiełki są co do zasady bezpieczniejsze dla zdrowia i łatwiej strawne, ale oczywiście tracą część cennych substancji odżywczych, np. flawonoidów czy witaminy C. Tym niemniej, wciąż stanowią cenne źródło aminokwasów i minerałów, więc można je śmiało dodawać do dań smażonych, duszonych czy nawet pieczonych. W azjatyckiej kuchni bywają składnikiem potraw typu curry i mieszanek z woka, zaś zmielone na proszek służą do przygotowywania ciasta do smażenia placków czy panierowania warzyw. Przyjemną przekąską są także same kiełki soczewicy uprażone na blasze w temperaturze 120 stopni C przez ok. godzinę – chrupkie, orzechowe i lekko słodkawe zastąpią niezdrowe chipsy czy słone orzeszki!
